GESCHIEDENIS VAN LOS ALCÁZARES

Orígenes del futbol en Los Alcázares

Alfonso XIII, en el aeródromo de Los Alcázares

Barraca huertana en Los Alcázares. Años 30'

José María Fontes Alemán  Ayuntamiento de Los Alcázares

Balneario de la Encarnación (Los Alcázares)

Año 1929: Los Alcázares. El Dornier16 antes de despegar rumbo a Nueva York 

  Los Alcázares: brandpunt van aantrekkingskracht

  Tegen de 19e eeuw werd Los Alcázares een adellijke residentie tijdens de zomerperiode. Tegelijkertijd ontwikkelde zich een uittocht van mensen uit de Murcian Huerta, die tot doel hadden de "novenario" (ten minste negen baden) te beoefenen, in de vorm van zeebaden, volgens een voorouderlijk gebruik. Met het verstrijken van de eeuw zal de samenvloeiing van beide bezoekersstromen conflicten uitlokken, vooral onder de inwonende families, die hun land en privé-terreinen zien binnengedrongen door de hutten van de huertanos.

  Een van deze families waren de Fontes, aangezien de centrale kern van Los Alcázares in deze tijd gelegen was op het land dat eens deel uitmaakte van het landgoed "La Cerca", eigendom van de Markies van Ordoño, José María Fontes Alemán. Deze grote liefhebber van Mar Menor bouwde een markt, urbaniseerde percelen en bood tussen het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw talrijke percelen aan arbeiders aan, door middel van het systeem van de erfpachttelling, waarbij jaarlijks en op lange termijn werd betaald, zodat boeren en vissers in de regio eigendommen konden verwerven, waar hun families zich al generaties lang hadden gevestigd.

   In 1898 werd de hermitage van de Assumptie, de latere parochiekerk, gebouwd. De twintigste eeuw in Los Alcázares, verbonden met het conflict dat voortkwam uit de afhankelijkheid van de jurisdictie met de gemeenten San Javier en Torre Pacheco; en de mijnkoorts, die uitbrak in de ontginningen van het gebergte van Cartagena-Union, aan het eind van de vorige eeuw.

  La Encarnación Spa en Luchtmacht Basis

Tussen 1901 en 1902 bouwde de heer Alfonso Carrión Belmonte in Los Alcázares de Encarnación Spa, een prachtig metselwerk aan het strand, dat het beginpunt vormde van een toeristisch proces waarvan de ontwikkeling tot op de dag van vandaag voortduurt. In 1904 werd een brochure gepubliceerd waarin reclame werd gemaakt voor het kuuroord, een mijlpaal in de bevordering van het toerisme in die tijd. De toeristische activiteit werd zodanig gestimuleerd dat het aantal bezoekers in de zomer groter werd dan het aantal inwoners, dat in de rest van het jaar tot ongeveer zestig buren werd teruggebracht.

   De demografische en economische ontwikkeling van Los Alcázares in de eerste helft van de 20e eeuw werd bepaald door deze toeristische ontwikkeling, maar ook door de oprichting in 1915 van de Militaire Luchtmachtbasis, aangezien het een bestemming werd voor veel militair personeel, en tevens het eerste maritieme luchtvaartterrein in Spanje en het vierde in de Spaanse Militaire Luchtvaart (na Cuatro Vientos, Alcalá de Henares en Guadalajara). De bouw van het vliegveld was van fundamenteel belang voor de economische en sociale ontwikkeling van de stad. In de jaren 1920 beleefde de luchtmachtbasis haar grootste bloeiperiode, met de bezoeken van illustere persoonlijkheden zoals Alfonso XIII, de prins van Orléans en Ramon Franco. 

   De beruchte demografische toename als gevolg van de installatie van de luchtmachtbasis werd nog vergroot in 1936, toen de militaire opstand de overplaatsing van personeel en materieel van de uitgestorven Cuatro Vientos-basis naar de Los Alcázares-basis teweegbracht. Deze komst van bevolkingscontingenten naar de militaire enclave maakte het noodzakelijk te voorzien in nieuwe huisvesting en sociale diensten om aan de vraag van de nieuwe bewoners te voldoen. Daarom werd onder auspiciën van het militaire luchtcommando een gemeenteraad opgericht, die onder leiding stond van de commandant van de basis, Ortiz. De burgemeester van deze eerste gemeentelijke ervaring was Don Antonio Menarguez Costa. Dit stadhuis zou blijven functioneren tot het einde van de Burgeroorlog.

 De weg naar de oprichting van Los Alcázares als gemeente

In de jaren '40 verkreeg Los Alcázares de kwalificatie van Entidad Local Menor en werd de eerste Junta Vecinal opgericht. Het bleef echter verlangen naar onafhankelijkheid van de stadsbesturen van San Javier en Torre Pacheco. In de jaren vijftig was er een alternatief voor deze situatie: de oprichting van een onafhankelijke gemeente. Het duurde echter tot 1972, toen de oprichting van de Asociación Cabezas de Familia de Los Alcázares (Vereniging van Gezinshoofden van Los Alcázares) een impuls gaf aan de fel begeerde onafhankelijkheid, en in 1977 onderhandelingen met de regeringsautoriteit begon.

   In augustus 1977 ontstond een volksbeweging, afgeschermd onder de initialen G.I.A. (Grupo Independentista Alcazareño), en in 1978 werd de Comisión Gestora Pro-Ayuntamiento de Los Alcázares opgericht, waarvan de heer Manuel Menarguez Albaladejo, zoon van de eerste burgemeester in 1936, tot voorzitter werd gekozen. Na een lange weg heeft de Raad van State bij resolutie van 14 juli 1983 een gunstig advies uitgebracht over het segregatiedossier, waarbij op 13 oktober van dat jaar de gemeenteraad van Los Alcázares werd opgericht bij decreet 77/1983, waarbij de gemeente werd gecreëerd door middel van de segregatie van een deel van de gemeenten San Javier en Torre Pacheco.